Caroline Serneels

De Roze Mars

Hallo, mijn naam is Caroline en ik wandel mee met de zevende editie van De Roze Mars, een initiatief van Pink Ribbon, de nationale organisatie in de strijd tegen borstkanker. Gedurende de maand mei zal ik ernaar streven om dagelijks meer te wandelen en meer te bewegen. Omdat de strijd tegen borstkanker nog lang niet gestreden is, draag ik via deze weg mijn steentje bij. Wil je mij aanmoedigen voor deze uitdaging? Dat kan door een donatie te geven, groot of klein. Een dikke dankjewel voor je steun namens mij en het Pink Ribbon-team!

My progress

Steps

0

Steps goal

310,000

My Achievements

My Updates

Maandag 5 juni

Monday 5th Jun
Het is al enkele dagen geleden en ik mis het al. Iets neerpennen, dat ook gelezen wordt, helpt wel om alles te plaatsen en te verwerken. Ik heb enkele mooie dagen achter de rug met een paar wandel-dates. Donderdag met Greet ... zij had voor achteraf zelfs fruitsatés voorzien, extra vitamientjes voor mij 😊. Zaterdag ben ik met Joke gaan wandelen, zij droeg een rugzakje vol drinken zodat ik zeker niet zou uitdrogen 😅. En gisteren ben ik met Billy in de schaduw van een bos gaan wandelen. Buiten zijn en bewegen geeft een goed gevoel, ook geen tijd om te denken. 
Vrijdag was ook weer chemo-dag en deze keer voelt het weer een beetje zwaarder. Niet dat ik heel veel last heb: lichte hoofdpijn, beetje spierlast, meer vocht ophouden (en dat geeft ook een stijfheid), mijn huid van mijn gezicht is gevoeliger, mijn voorhoofd voelt soms brandend aan, mijn ogen zijn branderig en tranen voortdurend (en ik heb nog amper wimpers om ze te beschermen),  ... allemaal kleine dingen  ... en ik slaap ook slecht, ik word wel 3 à 4 keer wakker. En waar ze geprikt hebben in mijn port-a-cath is een heel gevoelig plekje (ook weer beetje blauw en wat zwelling errond) en gisterenavond toen ik dat plekje aanraakte, was dat even zó gevoelig, eigenlijk niks ergs, maar het was het druppeltje dat maakte dat mijn emmer overliep. De tranen waren er weer even en vandaag ook ... te pas en te onpas, zonder dat ik echt weet waarom komen de tranen. Want op zich gaat het allemaal maar soms weegt het. Er komen meer ongemakken bij, het duurt al lang en het duurt nog lang ... of zo voelt het toch vandaag. En ik ben ziek, ik heb kanker, dat is er en dat weegt soms ook. Maar dit gevoel moet ik er gewoon even laten zijn ... daarom dat ik even kom ´zagen´ ... dat mag ook, het is okee, dit zal ook wel weer passeren  ... even zeuren lucht op, het verlicht een beetje  ... en morgen komt de zon weer op en zijn we weer een dag verder. 

31 mei

Wednesday 31st May
Laatste dag van de maand. Ons doel is bereikt! Jezelf een doel voorop stellen of je inschrijven voor iets, maakt dat je er ook voor gaat, je bent dan een beetje verplicht om het tot een goed einde te brengen én het geeft een goed gevoel als je dan ook slaagt! Vandaag was weer een goeie dag. Vanmorgen op weg naar mijn ouders, passeerde Liesbeth (ook van de chiro), ze heeft een stukje meegewandeld met haar fiets aan de hand. Op de terugweg Tim (ook van de chiro) en daarna Ilse (ook chiro 😊) tegengekomen. Met ieder van hen een praatje gemaakt ... én elk huisje heeft zijn kruisje maar ook deze mensen staan positief in het leven, ondanks tegenslag! 
In de namiddag Annelies op bezoek gehad ... ook weer een vriendin van de chiro! 😊 de chiro dat is één grote familie, het blijft vertrouwd, ook al heb je elkaar al lang niet meer gezien. We hebben een verleden samen, we kennen elkaars familie  ... en het is steeds leuk om weer eens te kunnen bij babbelen. Ze had trouwens ook een mooie ruiker bloemen bij, hoeft helemaal niet maar wel fijn natuurlijk!
Vandaag hebben onze duifjes ook hun eerste vliegles gekregen ... van de ene tak naar de andere, ook wat evenwichtsoefeningen onder het waakzame oog van moeder duif. Morgen of overmorgen zullen ze uitvliegen en zal het nestje leeg zijn ... gelukkig duurt dat bij ´mensenkinderen´ net iets langer! Ik zou nog niet graag een leeg nest hebben!
Ik sluit hier mijn verhaal af ... ik wilde een stukje van mijn verhaal delen. Vooral omdat mensen vragen hebben, of een verhaal anders zijn eigen leven gaat leiden  ... en ook een stukje om te laten weten hoe het is en dat iets negatiefs niet het einde is! Er mag verdriet zijn, er moet zelfs eens verdriet zijn maar je mag er niet in blijven hangen. Er is altijd iets positiefs te vinden, vooral in contacten met mensen, en ook in de natuur  ... probeer verwonderd te blijven, met een open blik om je heen te kijken en te geven, dan krijg je dubbel zoveel terug! Ik houd jullie nog wel op de hoogte en voor nu bedankt, merci om mee mijn pad te bewandelen!

30 mei

Tuesday 30th May
Velen kennen het begin van mijn verhaal nog niet. Vlak voor de krokusvakantie voelde ik zelf iets. Ik had al eerder wel eens iets gevoeld en dan weer niet, of soms heel even een beetje jeuk ... maar die dag voelde ik een angst, ik voelde dat het niet klopte. Naar de huisarts, enkele dagen later een mammo en echo en toen zeiden ze al dat er iets was dat er niet goed uitzag. En dan staat je wereld heel even stil en vloek je eens heel hard. Je komt op een rollercoaster terecht  ... de eerste week was de meest zenuwslopende: biopsie, CT longen, CT buik, botscan, MRI borsten, nog een MRI lever want er was daar iets te zien. Je wordt ondersteboven gekeerd, je leeft in spanning, ongeloof in de familie, je kinderen die bang zijn, ... en dan het verdict. Mijn eerste reactie was ´jeuj, geen uitzaaiingen!'. Ik was blij en opgelucht, er was een plan. De volgende dag dacht ik: ´vreemde reactie, want het is toch niet niks, het is toch heel wat dat ons te wachten staat´. 4 zware chemo´s, dan 12 lichtere, operatie, bestralingen en hormoontherapie  ... het hele gamma, een lang traject. Ons leven staat even ´on hold´. Geen grote plannen op lange termijn ... week per week bekijken. Port-a-cath geplaatst,  werk afronden en een week na het verdict al de eerste chemo  ... en dan ben je thuis en komt het besef, begint alles binnen te sijpelen. Dan komen er tranen, dan vloek je af en toe want de eerste 4 chemo´s en de boosterprik de dag erna (om het beenmerg te stimuleren om witte bloedcellen aan te maken) waren pittig: veel spier- en gewrichtspijnen, enorme zwaarte/leegte ... mijn lichaam werd aangevallen en dat was heel confronterend. Maar geleidelijk pas je je aan, krijgt alles zijn plaats, krijg je vertrouwen en mede door alle steun, lieve berichtjes, gesprekken, aandacht, bloemen, ... voel je je sterk en geliefd. En af en toe moet je eens lachen met alles! Zoals toen we bij de kapper zaten om mijn haar te laten af scheren en ik in de spiegel mijn broer zag verschijnen. We hebben er om gelachen en dat is goed, dat mag, dat maakt het lichter  ... het is maar hoe je alles bekijkt. Ik ben altijd al een optimist geweest maar nu zeker, dat maakt het voor Billy, Flore en Lotte en iedereen gemakkelijker. Dus ik heb relatief snel de angst en ´wat-als-vragen´ opzij gezet  ... en nu kijken we wel, ondergaan we, nemen we ongemakken erbij zoals ze komen maar vechten we ook terug door veel te bewegen en te oefenen en dat werpt z´n vruchten af, denk ik ... ik ben minder vermoeid en heb minder spierlast. 
Vandaag trouwens weer naar de kiné geweest, een derde reeks oefeningen mee gekregen ... zo kan ik afwisselen! In de namiddag ook met Lien gaan wandelen, een oude chiro vriendin. Het was leuk, we hebben een goeie babbel gehad en we hebben afgesproken dat we dat nog gaan doen!
Nog even over mijn post van gisteren:de 11% meer kans is voor vrouwen in de menopauze met een verhoogd risico op borstkanker  ... ik wou jullie niet bang maken dus je mag nog klinken maar doe het met mate 😉

29 mei

Monday 29th May
29 mei ... de dag dat 16 jaar geleden ons neefje Nick verongelukte. Nick is de zoon van mijn schoonbroer, hij was 12, 1e middelbaar. Hij wou de straat met zijn fiets oversteken maar een belbus raakte zijn wiel, Nick kwam ten val en het was voorbij  ... hij heeft geen kans gehad: geen kans om te herstellen, geen kans om te revalideren, geen kans op afscheid  ... soms is het leven oneerlijk en moeten diegenen die achterblijven verder, met een leegte, met een gemis.
Ik herinner mij het gevoel van ongeloof en ik voelde me ook schuldig omdat Lotte maar net 6 weken oud was en wij nog vol vreugde zaten om dit nieuwe leven  ... mocht ik wel blij zijn met mijn gezinnetje temidden van dit verdriet  ... maar dat is het leven, vreugde en verdriet liggen dicht bij elkaar. 
De diagnose van kanker doet je zowiezo stilstaan bij het leven, bij de dood  ... ik wil leven en ik krijg een kans om te leven dus ik omarm die kans met mijn 2 armen en voeten, ik omarm ze met heel mijn lijf en mijn hoofd! Daarom wil ik positief zijn, genieten van alles om me heen en binnenkort voor altijd gezond leven: gezond eten (dat deed ik al), geen alcohol meer, meer bewegen. Elke consumptie alcohol zou het risico op borstkanker met 11% verhogen bij vrouwen in de menopauze. Voldoende bewegen vermindert het risico op recidief met 20% ... zoiets moet je mij niet zeggen  ... dan ga ik er helemaal voor want ik wil minstens 95 jaar worden! Dus vandaag te voet naar het zwembad, 55 baantjes en weer terug. Moe maar heel voldaan. Genoten van buiten eten, genoten van een lekker slaatje en barbecue, genoten van samen-zijn, genoten van de bloemen in huis, ni genoten van mijn strijk maar wel blij dat alles weer netjes in de kast ligt ... PLUK DE DAG, in elke dag zit iets moois!

28 mei

Sunday 28th May
Zondag is normaal een lastige dag maar deze keer dus niet ... slechts lichte spierlast, geen grote vermoeidheid  ... des te beter! Is het toeval of past mijn lichaam zich aan? 
Samen met Lotte naar de markt, dat is altijd leuk  ... even beetje bijpraten en gewoon samen zijn, ik geniet daar echt van. En dan voor eten voor de chiromeisjes gezorgd: stokbrood, groentjes en beleg zodat ze een smoske konden maken. Om beurt moeten ze eten meebrengen voor de hele groep! Bij ons was dat vroeger ook al zo ... een tof initiatief. Flore en Lotte dus naar de chiro en wij rustig thuis. Ik wou dat ik ook nog naar de chiro kon gaan: beetje actief zijn, in de zetel hangen, veel lachen, geheimen delen, plannen smeden, samen dromen, op kamp gaan  ... dat was een hele mooie, zorgeloze tijd ... en eens een chirohart, altijd een chirohart! Dus voor allen met een chiro verleden, zing maar mee:"leven op het ritme van de wind en van de zon ..."

27 mei

Saturday 27th May
Tamelijk goed geslapen, maar 3 keer wakker geworden en snel terug in slaap  ... verder nog geen grote klachten. Wat lichte hoofdpijn en wel een verschrikkelijk droge mond, geprikkelde tong en gevoelig tandvlees ... ik hoop dat het daar bij blijft. Vannacht is er gevochten in onze tuin: heel het gras vol pluimpjes! Ik vreesde al voor onze tweeling duiven maar gelukkig zaten ze nog in hun nest. Ik hoop ze morgen weer te zien want moeder duif was daarnet nog nergens te bespeuren en als de duifjes alleen zijn vannacht, zijn ze een vogel voor de kat. 
Vandaag met de dochters een galajurk voor Flore gaan kiezen bij Zoë en Zita ... een eenvoudige smaragdgroene met een split ... het past bij haar! Een winkel vol tienermeisjes op zoek naar de mooiste eindejaarsjurk ...
Maar het is dan ook bijzonder: afstuderen, een hoofdstuk afsluiten en een nieuw beginnen  ... veel plannen voor de zomer. Ik gun het ze!
Nog een etentje ´s avonds voor opa´s verjaardag buiten op een terras, het leek vakantie, het was gezellig en dan, om de dag af te sluiten, net mijn oefeningen nog gedaan, buiten op het gras. Ons konijn, rudike, heeft mee gedaan. En morgen is het weer zondag!

Vrijdag chemodag

Friday 26th May
Vrijdag chemodag  ... vroeg op want we moesten er om 8u al zijn. Op tijd vertrokken en ... moeten terug draaien! Mijn xyzall vergeten te nemen (die moet ik de avond ervoor en de ochtend zelf thuis nemen). Dat is nu al de 2e keer ... ik ben het niet gewoon medicatie te moeten nemen, het lag klaar voor mijn neus en toch vergeet ik het! Ik ben er soms maar half bij.
De bloedwaarden waren goed genoeg dus de chemo mocht doorgaan. Bezoekje in de kamer van enkele collega's  ... altijd leuk, ze maken me steeds aan het lachen met hun praatjes. De pastoraal werkster kwam ook even langs. Niet op mijn vraag, ik had geen bezinningsmoment nodig maar gewoon omdat ze wist dat ik er was ... wel fijn, dat mensen gewoon aan je denken. ´s middags ´even´ gaan dag zeggen aan de collega's, altijd een gevoel van thuis komen, de collega's op zich mis ik wel maar het werk voorlopig niet. 
Verder niks gedaan, het is altijd een beetje bekomen en weer alles laten bezinken. Deze kunnen we weer afvinken, op naar de volgende!

Donderdag 25 mei

Thursday 25th May
Fit opgestaan vandaag, geen spierpijn meer! De zon schijnt, 's morgens afgesproken om te gaan wandelen, langs de Nete ... het stond er vol witte margrieten en rode klaprozen, een reiger, de zon, een leuk gesprek ... wat kan je meer verlangen?
In de namiddag bezoek van de klastitularis van Flore. Ze had een hele mooie ruiker bloemen bij zich. Ik word door iedereen verwend! Ze wilde me een hart onder de riem steken en aangeven dat Flore het mag laten weten, moest het niet lukken met de examens  ... gewoon te weten dat er ruimte is, begrip is, neemt al veel stress weg bij de kinderen en dus ook bij mij!
En dan heb ik vandaag nog een ontdekking gedaan: we hebben niet 1 maar 2 kleine duifjes, it´s a twin! 
Je ziet, het was voor mij alweer een mooie dag! 
Tot slot wil ik nog afsluiten met een gedicht dat ik vandaag gelezen heb, van Leonard Nolens:
               
                    Laat

                  Vertraag.
                  Vertraag.
             Vertraag je stap.
     Stap trager dan je hartslag vraagt. 
                Verlangzaam.
                Verlangzaam.
        Verlangzaam je verlangen 
           En verdwijn met mate.
              Neem niet je tijd
        En laat de de tijd je nemen. 
                     Laat 

24 mei

Wednesday 24th May
Vandaag met mijn broer en Boris, zijn hond, gaan wandelen. Een wandeling die hij vaak doet, rond de jutse plassen. Dichtbij, in Koningshooikt, maar nog nooit geweest. Mooi, zeker voor diegenen die vogels willen spotten! Het was plezant, zo eens samen met mijn broer op stap. Wij zijn heel verschillend qua karakter maar we denken vaak toch gelijkaardig, hebben ni veel woorden nodig om elkaar te verstaan, dezelfde humor  ... wat hij te veel heeft, heb ik te weinig en omgekeerd 🙃 ... . Daarna samen nog een klein hapje gaan eten want hij verwent me graag, nu zeker! Dus op dat goede gevoel heb ik een hele dag kunnen teren! 
Ik heb me ook bedacht dat ik deze week nog geen tranen heb gehad,  nog geen lastig moment. Alles is waarschijnlijk gezakt, alles heeft even zijn plaats, je weet al beter wat komen gaat  ...
Mijn hoofd voelt nog steeds zwaar, concentreren gaat wat moeizamer en ik hoop dat ik vannacht nog eens goed slaap, dat zou deugd doen! 

23 mei

Tuesday 23rd May
Weer vaak wakker vannacht: zweten, te warm, pijntjes ... en helemaal stijf wakker geworden  ... rugspieren, beenspieren ... niks aan te doen! Net zoals de meeste ochtenden tot bij mijn ouders gestapt. Mijn papa had ook verkeerd gelegen vannacht met stijve nek en schietende pijn naar het hoofd tot gevolg. Toen ik hem zo zag, voelde ik me op slag beter  ... we hebben er nog om gelachen  ... er zijn altijd ergere dingen. Ik kan alles nog: wandelen, fietsen, zwemmen, lezen, eten .... wat wil je nog meer? Stel je voor dat je verlamd bent, of een quadriplegie, of een ziekte als MS of ALS ... ik denk dat dat nog moeilijker is.
Vandaag opnieuw naar de kiné en ik heb een hele reeks nieuwe oefeningen meegekregen, voor mijn core en rhomboidei voornamelijk en ook al wat stretch oefeningen voor schouder en pectoralis ... ik voel dat vooral de krachtoefeningen echt nodig zijn ... ik heb het gevoel dat mijn spierkracht smelt als sneeuw voor de zon! Bewegen doet wel deugd ... ik las vandaag ook dat de meeste kanker/chemopatiënten de vermoeidheid omschrijven als een soort leegte. Zo voelt het ook een zwaar gevoel dat je overvalt, net alsof je inderdaad leeg bent en er niks meer in zit, heel vreemd en moeilijk te omschrijven. 
Verder heb ik nog ´babynieuws´ ... weet je nog, onze duif in de boom? Wel, er zit een klein duifje in het nest! We hebben het al heel even mogen zien van moeder duif maar het is me nog niet gelukt er een foto van te maken!
Vanavond samen met Billy nog even blokje rond en onderweg bij een café stond een bord met een leuke woordspeling op "ligt het nu aan mei of is het al bijna juni?"
Flauw mopje maar leuk om af te sluiten 😄 tot morgen!

Maandag 22 mei

Monday 22nd May
Weer een nieuwe week. De tijd gaat ongelooflijk snel, zelfs mijn dagen zijn te kort! Ik heb vandaag heel erg mijn best gedaan om mijn stappen te halen  ... de spierlast verdwijnt dan een beetje maar mijn lichaam en mijn hoofd voelen moe, het is heel moeilijk uit te drukken  ... het voelt wat zwaar en leeg tegelijk en of je nu zit, ligt of beweegt, het gevoel blijft hetzelfde  ... . Verder heb ik alleen nog eten gemaakt, een snelle vol-au-vent, ze vonden het lekker maar ik twijfelde, ik dacht dat het veel te zout zou zijn ... want ik heb de indruk dat mijn smaak toch een beetje anders is, het smaakt minder intens en mijn tong voelt geprikkeld aan. Ook mijn nagels zijn wat brozer, ik heb ze kort geknipt omdat er al eentje gebroken was, hetgeen ik anders nooit heb!
Vanavond ben ik de Averegten nog eens rondgewandeld, samen met Joke en Mit (haar hond 🙂). Gezellige babbel over koetjes en kalfjes 😄 ... eigenlijk zou iedereen dat meer moeten doen, in plaats van ´s avonds hup de zetel in, een wekelijkse wandeldate! Goed voor lichaam en geest! 

Zondag 21 mei

Sunday 21st May
Weer een lastige nacht: zwetend wakker worden, enkele keren moeten afkoelen, buikpijn tegen de ochtend ... dus weinig geslapen. Spierpijn op mijn bovenlichaam maar minder intens dan vorige keer. Ik ben met magnesium gestart tegen spierpijn maar zou dit al zo snel een effect kunnen hebben? Rustige dag, nog nagenoten van het feestje van gisteren ... wandeling langs de ezels hier in de buurt en hen blij gemaakt met een snee oud brood. Buiten gegeten, dat geeft ook direct een vakantiegevoel! Mijn weekplanning gemaakt: veel wandelafspraken, kiné, zwemmen  ... mijn dagen zijn te kort ... 
Veel nieuws heb ik niet, enkel deze boodschap, die kwam ik tegen op een foto in mijn one drive ... op deze dag vorig jaar waren we blijkbaar gaan wandelen en had ik een foto gemaakt van een boodschap die tegen de gevel van een huis hing: "le bonheur n´est pas au bout du chemin, le bonheur c´est le chemin. " Eentje om over na te denken!

20 mei

Saturday 20th May
Vandaag feestje voor Lotte  ... barbecue voorbereid ... mooi weer ... familie samen, ik heb er van genoten om iedereen te zien, om iedereen samen te hebben  ... ze hebben helpen afwassen en opruimen en ik mocht vanop een stoel toekijken, fijn! Maar nu plots een klopke en moe maar heel voldaan ... dus ik ga mijn bedje inkruipen en naar dromenland 🤗

Vrijdag 19 mei

Friday 19th May
Vrijdag chemodag. Met maar een week tussen gaat het veel sneller. De bloedwaarden waren ok dus de chemo mocht doorgaan. Ijspakken aan handen en voeten. Het gekke is dat die aan mijn voeten maar heel even koud aanvoelen. Na enkele minuten beginnen mijn voeten al warm aan te voelen en dan te gloeien, hoewel ze wel koud zijn. Vreemd. De ijspakken zijn trouwens bedoeld om neuropathie (lees tintelingen, gevoelloosheid, gevoel op watten te lopen) aan handen en voeten te vermijden. Bij het verwijderen van de baxter bloedde de prik nog hard na, vlug plakkertje erop en verpleegster weg. Toen ik even later checkte, was heel mijn t- shirt en BH vol bloed ... net een nieuwe, witte ... ja, als je een gevecht levert, hoort dat er soms bij zeker. 
Ook goede gesprekken gehad met de vrijwilligster, de assistent  en de borst verpleegkundige. Alles van vorige week is kunnen verteld worden, alles is gekaderd, alle vragen zijn gesteld dus positief gevoel! Na de chemo alle collega's gaan dag zeggen. Iedereen was blij, knuffels gekregen, het is altijd een gevoel van thuis komen  ... de tijd was te kort om bij te praten!
Nog een taart gebakken in de namiddag want morgen vieren we Lotte samen met de familie. Een 16e verjaardag kunnen we niet zomaar laten voorbij gaan! Ook zij verdient een feestje en wat extra aandacht  ... 
Flore is ook weer thuis. Ze had 2 cadeautjes voor me bij: een zoutlamp uit een zoutmijn die ze bezocht hadden en een hamsa hand die bescherming, geluk en gezondheid brengt. Lief ... teken dat ze met me bezig is.
Allebei de kinderen zijn meer zorgzaam: meer helpen zonder vragen, meer knuffels, meer berichtjes, een briefje, andere babbels, eens mee wandelen ... het brengt ook vele mooie dingen met zich mee, het brengt dichter bij elkaar!

18 mei

Thursday 18th May
Rustige dag, niks bijzonders, wafeltjes gebakken. Hele stijve bovenbenen van de oefeningen ... mijn quadriceps hebben het hard te verduren. Morgen alweer vrijdag, een week gaat snel. Dan kunnen we er weer eentje afvinken! Morgen komt Flore ook thuis, dan zijn we weer compleet  ... terug te luide muziek als we aan tafel zitten, terug de vraag ´wat kan ik nog eten?´ (dus de koelkast is gevuld ☺️), terug rond slingerende sokken in de zetel, ... terug meer leven in huis!

17 mei

Wednesday 17th May
Net in de douche stond ik een beetje te mijmeren terwijl de warme douchestralen over m´n schouders liepen en onbedachtzaam nam ik de haarshampoo, vulde mijn hand om dan te beseffen "oeps, ni nodig, in heb geen haar meer" 😂 ... toch even vergeten  ... dan heb ik de paar verloren pluimpjes die er nog opstaan (zoals bij Lambik) maar even een goeie wasbeurt gegeven. Geen haar hebben went snel, ook de kinderen en Billy vinden het niet vreemd meer als ik ´s avonds zonder mutske rondloop. Zelf vind ik het ook ni lelijk ... na de douche bestudeer ik  mezelf altijd wel even in de spiegel, moet ik een paar keer over m´n bloot hoofd wrijven, m´n litteken van de port-a-cath bekijken ... ik zie er een beetje gehavend uit, net alsof ik uit een oorlog kom, of beter gezegd er nog midden in zit.
Vandaag heb ik mijn eerste kiné-sessie gehad bij een collega die ook de opleiding van onco-coach gevolgd heeft. Krachttraining van armen, benen, stabilisatie-oefeningen romp en schouder. Ze heeft me laten zweten, ik voel dat het nodig is, mijn spieren trilden van eenvoudige oefeningen die ervoor geen probleem waren. Spierkracht gaat enorm snel verloren door de chemo ... dus werk aan de winkel! 3×/week moet ik zeker krachtoefeningen doen. Verder cardio-training waarbij de hartslag omhoog mag/moet gaan. Niet alleen doorstappen maar ook fietsen en zwemmen, ook 3×/week ... . Gelukkig moet ik niet gaan werken, ik heb tijd om het in te plannen! Het deed deugd, het voelde zinvol en als je je laat begeleiden, doe je het ook, anders komt het er vaak niet van ... dinsdag volgende afspraak ☺️. Dus vanavond ben ik nog even gaan doorstappen tegen 6km/uur, een half uurtje en dan nog een half uurtje tegen een heel rustig tempo ... onze 10000 stappen hebben we zo weer gehaald want van alleen in huis een beetje rond te lopen, kom ik er niet! Waar een wil is, is een weg!

16 mei

Tuesday 16th May
Weer een rustige dag  ... mijn stappen gehaald, was opgeplooid, 2 bedden verschoond, aardappelen geschild en kleine afwas ... that´s it ... en mijn batterij was al leeg  ... echt moe zijn dan. Mijn hoofd wil veel meer maar het lichaam wil even niet mee ... en dan moet ik mij aanpassen. Ik ben benieuwd wat de komende weken gaan brengen want het zal zich waarschijnlijk alleen maar opstapelen. We zullen het nemen zoals het komt! Dan maar wat gelezen, nog maar eens een boek van Dirk De Wachter opengeslagen ´de kunst van het ongelukkig zijn´ ... interessante inzichten heeft hij  ... het mag allemaal een beetje minder zijn, we hoeven niet tegen 100 per uur te leven en het onderste uit de kan te halen. Gewoon gewoon is ook goed en vooral nabijheid van de andere, niet alleen als het plezant is maar vooral ook als het eens wat minder gaat  ... dus ik voel me rijk: ik hou van gewoon en ik voel me heel graag gezien, ik voel me heel gelukkig in een ongelukkig moment ☺️

15 mei

Monday 15th May
Vanmorgen opgestaan met spierlast in de benen, zwak gevoel ... maar toch op pad gegaan met mijn collega Kathleen. We gingen wel zien, niets moest. Ze heeft me laten kennismaken met haar hobby, geocaching ... ik kende het niet, ik ben niet altijd mee met alles, ik heb het moeten opzoeken 😂. Een combinatie van wandelen en zoeken  ... het is eigenlijk een hele workout geworden: wandelen, klimmen of poging tot 🤣, bukken, springen ... lachen, babbelen, aan niks denken! Het was plezant, ik heb er van genoten en zij ook, om het te kunnen delen met mij. In de namiddag was platte rust nodig en de kleine avondwandeling met een andere vriendin heb ik ook maar wijselijk afgezegd  ... de beentjes hadden genoeg gehad voor vandaag  ... pijnlijke bovenbenen en pijnlijke buik ... maar dit heb ik gehad, dat pakken ze al niet meer af en morgen weer een nieuwe dag! Verder een kaartje in de brievenbus  ... dat maakt me altijd blij ... echte post, een envelop in de brievenbus met je naam erop! Een vriendin van Flore die een foto van hen beide doorstuurde via messenger  ... dat vind ik ook altijd bijzonder, dat een tiener, een vriendinnetje van Flore, daar aan denkt en mij ook af en toe moed inspreekt  ... Dus, zoals je ziet "elke dag heeft vele lichtpuntjes!"

Zondag 14 mei

Sunday 14th May
Alweer een week voorbij. Vandaag meer spierlast, vooral op de nek- en schouderspieren en wat zwaarder gevoel, ook beetje hoofdpijn. Niet zo erg als bij de andere chemo dus het is te doen ... een dafalganneke werkt ni dus gewoon wachten en weten dat het morgen waarschijnlijk weer beter zal zijn. Hopelijk want als alles goed zit, heb ik afgesproken met een collega, Kathleen. Zij gaat me laten kennismaken met geocachen ... wandelen en zoeken ... ik ben benieuwd, ik kijk er wel naar uit ... mooi begin van de nieuwe week!

13 mei

Saturday 13th May
Vandaag een goeie dag gehad. De teleurstelling opzij gezet, me vanmorgen ingesmeerd met zonnecrème en op pad gegaan. Schitterend weer dus dat helpt ook om alles los te laten. Ook niet te veel last voorlopig van de chemo, beetje spierlast in de benen maar dat stelt niet zoveel voor, we zijn intussen al anders gewend. Het voordeel van wandelen in een dorp is dat je altijd wel iemand tegenkomt die je kent, dus ook weer enkele fijne praatjes gemaakt. Gisteren bij thuiskomst was er trouwens weer een boeketje geleverd met een leuk kaartje erbij. Onverwacht ... maar weer hartverwarmend!
Deze namiddag beetje geluierd. Daarnet onze eerste BBQ, buiten gegeten en een ijsje met aarbeien als dessertje! Ik heb ni meer nodig om gelukkig te zijn. En berichtjes en foto's met Flore uitgewisseld. Zij is gisteren met school naar Krakau vertrokken voor een week. We hebben gisteren geen tijd gehad om nog rustig even samen te zijn, wij thuis en zij 20 minuten later al weg ... maar het zal haar hopelijk deugd doen, even school kunnen loslaten, tussen haar vrienden zijn ... want voor hen is het ook niet altijd even makkelijk om met dit alles om te gaan. Maar ze doen dat super  ... ik kan me geen beter en liever gezin wensen! Het brengt je toch ook dichter bij elkaar! 

mijn dag van gisteren

Saturday 13th May
4 uur, al even wakker dus staan we maar even op. Mijn gezicht gloeit, geen koorts hoor 😊. Gisteren was een lange dag met veel wachten. Echo hart was ok. De pompfunctie is goed, enkel wat vocht rond het hart, waarschijnlijk ergens toch een lichte infectie doorgemaakt. Maar hier moest niets mee gebeuren, tenzij ik kortademig zou worden of pijn krijg bij diep inademen. Verder mocht ik gewoon blijven bewegen zoals ik bezig ben!
De echo van de borst viel voor mij wat tegen, in die zin dat de radiologe  in eerste instantie niet goed wist hoe ze het juist moest meten. Of die indruk gaf ze en dan is het vertrouwen een beetje weg want "hallo, dat is wel heel belangrijk voor mij een juiste meting!😏". De tumor is niet vergroot 🫡 oef, goed natuurlijk maar hij is maar een paar millimeter verkleind en de okselklier is stabiel gebleven. Ik was teleurgesteld ... .
Intussen is dat gevoel wel gezakt. Teleurstelling is geen abnormaal gevoel op dat moment  ... je gaat er voor, het zijn pittige weken geweest en je haalt maar 50 procent ... dan mag je even teleurgesteld zijn maar dat wil niet zeggen dat mijn moed weg is. Die is er nog, op dezelfde manier!
Maar de vraag voor mij is nu: gaat de weegschaal naar links of naar rechts overhellen? Want dat zal een verschil maken tussen een borstsparende of een niet-borstsparende operatie, tussen enkele klieren of een volledige okseluitruiming en dat maakt toch een verschil naar mijn toekomst toe. En psychisch wil ik dat nu al incalculeren 😊.
Dus mijn eerste teleurstelling is weg, die zet ik opzij, maar ik ben ook realistisch (en dat is niet negatief, dat is iets anders). Dus een diepe hap lucht (zonder pijn 😅) en ik ga er weer vol tegenaan!

12 mei

Friday 12th May
Hele dag ziekenhuis  ... even alles laten bezinken  ... morgen het verslag voor jullie 

donderdag 11 mei

Thursday 11th May
Net een lekker warme douche genomen! En mezelf overal goed ingesmeerd met body milk met amandelolie. Ik heb mijn huid nog nooit zo goed verzorgd! 
Vandaag was een okee-dag, geen traantjes meer, rustig hoofd, veel buiten geweest want dat helpt om rust te vinden. Geurende meiklokjes van ons mama gekregen én lekkere paprikasoep!
Bij het begin van mijn traject zeiden ze "als je de dodentocht kan uitlopen, dan kan je dit ook". Van de dodentocht heb ik altijd gezegd dat het grootste deel in je hoofd zit, een psychologisch spel ... als je hoofd "ja" zegt, volgt de rest ... met deze strijd is het ook een beetje zo, met dat verschil dat je geen keuze hebt, je moet  ... het duurt ook wat langer en een factor die er ook bij komt kijken, die je bij de dodentocht niet hebt, is angst. Kanker brengt vaak gevoelens van boosheid, verdriet en angst met zich mee lees je overal. Boosheid heb ik niet echt gekend (dat zit niet in mijn aard denk ik). Verdriet is ook voorbij, ik voel me niet meer verdrietig over wat mij overkomt, dat is wel geplaatst. Maar angst is een gevoel dat me soms nog overvalt en dan komen er ook tranen  ... angst voor het niet weten  ... en dat maakt me soms nog onrustig. De psyche moet alleszins goed zitten, denk ik, wil je dit een beetje vlot doorlopen, net zoals bij de dodentocht. De dodentocht staat trouwens nog op mijn "bucket list" ... binnen 2 jaar ... wie mee wil, geeft maar een seintje 😉!
Daarnet heb ik ook mijn voorbereidende pilletjes genomen (bij deze chemo moet ik die de avond ervoor en de ochtend zelf thuis al nemen): dexamethasone en xyzall  ... tegen misselijkheid en allergische reacties, niet te veel over het ´waarom is dat nodig´ nadenken zeker en gewoon slikken. Het ene kan een opgejaagd gevoel geven en het andere slaperigheid,  we zullen zien wat die combinatie geeft! Ik ga er alleszins ni van wakker liggen 🤣. Slaapwel allemaal 🤗

10 mei

Wednesday 10th May
Net geen 10000 stappen vandaag en ik ga ook de moeite niet doen om ze te halen. Vandaag een gewone, rustige dag, niks bijzonders ... vrijdag komt stilaan dichterbij  ... toch spannender deze keer want dan is er ook een controle echo van het hart en de borst. Kijken of mijn hart de chemo goed verdraagt en kijken of de tumor al verkleind is ... ik hoop het, het houdt me soms toch bezig en dan komen de tranen ook weer even, zoals nu maar hé, je hoeft niet altijd sterk te zijn ... en zo snel ze komen, zo snel zijn ze ook weer weg ...

9 mei

Tuesday 9th May
Bij het opstaan voelde ik al "dit wordt een goeie dag!". Ik heb er dan ook mijn sportdag van gemaakt. Regen houdt mij niet tegen! Begonnen met een wandeling naar mijn ouders voor mijn stukje fruit 😊. Daarna vlug eten klaargezet en gestofzuigd (ik moet toch ook een beetje "werken"). En dan regenjas aan en te voet naar het zwembad! Met mijn verjaardag in september had ik een 10 beurten-kaart gekregen omdat ik terug wou starten met zwemmen maar dat was er dus nog steeds niet van gekomen. Je kent dat "te druk, te moe, eerst wat echt moet ...". Terwijl ik aan het wandelen was, keek ik even naar beneden en wat zie ik: heel mijn rode regenjas vol schuim! Even vergeten dat de laatste keer ik gaan zwemmen was mijn shampoo uitgelopen was 😏 en blijkbaar zaten er nog restanten in de schouderband die dus door de wrijving en de regen een heel schuimbad veroorzaakten! Maar ... ik moest ermee lachen! De regen deed op zich ook wel deugd, frisse lucht! Je krijgt er alleen een natte broek van maar zo lang dat niet door je bekkenbodem komt, vind ik dat OK 🤣
Toen ik het zwembad instapte, met nieuwe badmuts, weerklonk uit de radio " SWEET CAROLINE"  ... toeval? Of mag ik een beetje bijgelovig zijn? De tweede glimlach verscheen ... en het voelde goed, ik heb altijd al graag gezwommen! De port-a-cath wrong even maar dat was snel los gewerkt. Het water langs je heen, het geluid onder water van je adembubbels, hoofd leeg, even het idee dat er niks met mij aan de hand is ... 50 baantjes op mijn gemak  ... en dan ben ik maar gestopt maar het smaakte naar meer ... . Op de terugweg schrok ik (voor wie het nog niet weet, ik schrik snel) en ik keek achterom: een zeventiger onder zijn paraplu, brede glimlach, blozende wangen, hij neuriede een vrolijk deuntje en hij zegt, en daarmee wil ik deze post ook afsluiten,
"Voor mij schijnt de zon altijd!" En hij klopt zich op de borst "ze moet hier vanbinnen schijnen" en ik glimlach voor de derde keer en denk "hij heeft gelijk"!

maandag 8 mei

Monday 8th May
De week begint weer: Billy gaan werken, de kinderen naar school en ikke thuis ... ik kan me niet voorstellen dat ik nu zou moeten gaan werken. Ik zou er met mijn hoofd niet bij zijn en niet de energie kunnen vinden om naar patiënten te luisteren en hen te begeleiden. Ik ben dan ook heel dankbaar dat ik, als zelfstandige, een bijkomende verzekering arbeidsongeschiktheid afgesloten had zodat ik nu, zonder financiële zorgen, zo lang kan thuis blijven als nodig is. Ook de eerste facturen van het ziekenhuis van de maand maart zaten in de bus ... dan val je ook achterover en ben je ook blij dat de mutualiteit zoveel tussenkomt én dat je een hospitalisatieverzekering hebt! Soit, dit ter zijde ... ik voelde me vandaag niet slecht maar ook niet top, mijn buik nog steeds wat vervelend en het gevoel niet stevig op de benen te staan maar verder geen kwaaltjes,  de pijnlijke, stijve gewrichten die ik vorige keer had, blijven weg ... ik heb niet echt veel gedaan: even wandelen, wat onkruid trekken, met ons konijn wat spelen, papieren geordend, eten maken, beetje helpen bij schoolwerk, Lotte haar pijnlijke kuit gemasseerd ... de gewone dingen, ik wou meer doen maar de fut zat er niet in! Dus zo komen we aan de boodschap van de dag 😉😊 Wat vandaag niet komt, komt morgen! Slaapwel allemaal 

7 mei

Sunday 7th May
Zondag, rustdag ... rustig ontbeten met een gekookt eitje 😋, een appelsientje, chocomelkske ... en dan naar de voddenmarkt in Heist ... altijd leuk! Bij mijn broer de verjaardag van zijn jongste dochter, Pauline, gaan vieren. 11 wordt ze al! Buiten gezeten, vuurtje aan, BBQ ... gezellige babbels, ik heb er van genoten! 

6 mei

Saturday 6th May
Vandaag waren mijn vleugels nat, vliegen lukt dan niet zo vlot. De zwaarte was er weer, al van bij het opstaan  ... ik heb m´n 10000 stappen met moeite gehaald, m´n buik voelt ook wat lastig dus beetje extra rust inlassen. De ene dag te veel, de andere te weinig 🙂
Vandaag heb ik ook het laatste envelopje geopend uit de doos die ik kreeg van de 6 collega's geriatrie. Een doos vol briefjes, mopjes, weetjes, opkikkertjes, tekeningen, relaxatietips, gedichtjes ... ik heb er nog eens in gerommeld  ...  het was super  ... en wat me vooral opviel, was dat ieders karakter, ieder z´n eigenheid in de briefjes naar boven kwam! Dat is fijn, al die extra attenties. Gisteren werd er trouwens ook onverwacht een boeket aan de deur geleverd, van een tante ... ik heb de afgelopen 2 maanden nog geen dag zonder bloemen gezeten  ... ongelooflijk vind ik dat! Ik ben dan ook ontzettend dankbaar dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb ... en dat is iets wat ik in de toekomst wil meenemen, wat extra aandacht geven aan de andere als die het moeilijk heeft. Dus om de dag af te sluiten: wees lief voor elkaar! 🥰

5 mei

Friday 5th May
Vandaag had ik vleugels (in mijn hoofd toch!). Ochtendwandeling naar de Averegten ... de natuur is nu op zijn mooist: bloesems, veldbloemen, fris groen ... en plots zag ik een slak die rechtop stond met haar hoofd in een bloemkelk, bezig aan haar ontbijt. Dat had ik nu nog nooit gezien! Echt fascinerend! Mijn wasmand is vandaag ook leeg geraakt! Nog een kleine wandeling in de late namiddag en dan lekkere asperges met zalm en chocolade-ijs ... daar wordt een mens toch gelukkig van 😋. Mijn boek over bewegen is uit en ik heb dan ook meteen een afspraak bij een collega-kiné gemaakt. Zij is naast bekkenbodemexperte ook onco-coach en specialiseert zich nu ook verder in de menopauze dus de ideale persoon om mij te ondersteunen 😂 want er wordt wel revalidatie aangeraden na het hele traject maar eigenlijk is het aangeraden om met krachttraining te starten vanaf je je diagnose krijgt ... nu nog de artsen hiervan overtuigen  ... maar daar heb ik nog tijd voor! Mijn tip van de dag: heb oog voor het kleine, dan zullen wonderen verschijnen!

4 mei

Thursday 4th May
Vandaag is een goeie dag! De zwaarte drukt minder en minder op mijn schouders, geen zware benen meer ... nog geen gewrichtspijnen zoals vorige keer ... alleen snel moe ... kleine fietstocht naar de nonkel voor lekkere groenten uit de tuin, te voet naar de winkel, was opgehangen, 20 minuten gestreken en makkelijk avondeten (taco´s) voorzien  ... net nog een mini-wandeling en nu is mijn kaars uit. Tussenin ook rustpauzes  ... vanuit mijn ligstoel naar de tortelduif liggen kijken, ze heeft haar nest gemaakt in de boom aan ons terras. Beetje gelezen in het boek ´bewegen na kanker´, ook een aanrader voor wie geen kanker heeft. Ademhalingsoefeningen gedaan  ... ik had nog plannen in mijn hoofd: ik wou nog rabarber´spijs´ maken én fruitsla en dacht heel mijn wasmand leeg te hebben  ... maar dat is dus niet gelukt, het lichaam zegt nee, dat is te veel  ... dus dat zal voor morgen zijn. Boodschap van de dag: luister op tijd naar jezelf!

woensdag 3 mei

Wednesday 3rd May
De week is al halfweg. De spierpijnen zijn weg, het zware gevoel in de benen ook bijna maar ik voel me slap/bleek. Een vermoeid gevoel ook, ogen die willen dicht vallen, een zwaar/drukkend gevoel dat je plots af en toe overvalt. Ik kan het niet goed omschrijven  ... net alsof er iets/iemand op je schouders drukt en je helemaal naar beneden wil halen. Ademen voelt dan zelfs zwaar  ... en dat gevoel komt en gaat. Mijn hartslag is ook al heel de week aan de hoge kant. En dan komen de vragen: wat hoort er bij, wat is nog normaal en wanneer wordt het abnormaal of alarmerend, wat is een goed evenwicht tussen rust en beweging  ... loslaten, ondergaan, niet te veel nadenken maar dat is weer makkelijker gezegd dan gedaan. We zien wel en we wachten morgen weer af. Vandaag kleine wandeling in hof ter laken in Booischot samen met de mama en de papa... een mooi park, zeker de moeite om ook eens te bezoeken. Te voet naar de apotheek (m´n medicatie al gaan halen tegen de volgende chemo 🥴), beetje was opgeplooid, beetje gelezen  ... al bij al een goeie dag ... genoten van de zon en van aarbeien 😋

2 mei

Tuesday 2nd May
Vanmorgen nog dezelfde benen  ... even tot bij mijn ouders gewandeld voor mijn dagelijkse portie fruit 😉 en dan de zetel in en er niet meer uit geraakt  ... grieperig gevoel, koude rillingen, dafalganneke, even in slaap gevallen. Net nog een  bezoekje van de schoonouders gehad. Op tijd mijn bed in en hopelijk kan ik er morgen écht aan beginnen  ... ik hoop dat de grootste last dan weer voorbij is.

1 mei

Monday 1st May
Mijn teller staat hier terug op 0 zie ik, ik die dacht een beetje vals te spelen door 2 dagen eerder te starten 😉. Vandaag is mijn dag niet, ik wist het op voorhand maar toch hoop je dat het deze keer beetje anders zal zijn. Spierpijn bovenlichaam is beter maar mijn benen wegen lood vandaag. Ik kan het het best omschrijven als het spelletje muurzitten, het gevoel dat je dan krijgt in je bovenbenen,  wel zo voelen mijn benen nu heel de tijd ... en verder een leeg, zwak gevoel, vermoeid, zwaar hoofd, lastige buik. En dan komen er af en toe tranen en het gevoel van ´dju, wat doen ze mijn lichaam toch aan´. Mijn hoofd wil bewegen maar mijn lichaam zegt ´nee´ en je kan het een beetje forceren maar dat heeft geen zin en ook geen nut nu ... ondergaan en weten dat het de volgende dagen weer beter zal gaan. Ik ben normaal geen klager, maar vandaag mag ik dat vind ik, heel even en morgen schijnt de zon weer  ... wat wel veel deugd doet, zijn de lieve berichtjes, mensen die kaarsen voor me branden, iedereen die mee beweegt  ... het maakt het echt een beetje lichter!

30/04

Sunday 30th Apr
Vanmorgen opgestaan met het idee dat het wel meeviel: beetje zware benen en lichte spierpijn dus na het ontbijt al een toertje gedaan. Maar vanmiddag kwam de spierpijn opzetten, elk spiertje van m´n nek, hals, borst, ribben, rug doet pijn ... een lichte aanraking geeft pijn ... en dan overvalt een vermoeidheid je toch. Maar of ik nu lig of zit of beweeg, de pijn blijft hetzelfde dus vanavond mezelf verplicht m´n laatste stappen te zetten om aan die 10000 te geraken  ... heel traag tegen 3 à 3,5 per uur maar hé dat gaat ook en het gaf me het gevoel van YES, I DID IT! 

Eerste dag

Saturday 29th Apr
Normaal start de eerste dag van de roze mars op 1 mei maar ik speel een klein beetje vals om een beetje reserve op te bouwen 😊. Gisteren heb ik mijn 4e van de ´zware´ chemo´s gehad, vandaag mijn boosterprik om het beenmerg te stimuleren en dat betekent meestal morgen en overmorgen heel veel spierpijn, zwaar gevoel, net of er drukt 200 kg op mijn schouders (of 100, we overdrijven misschien een beetje). Meestal is dat dan 2 dagen platte rust om dan stilaan weer te starten. Nu wil ik, bij wijze van experiment, eens kijken of door toch te proberen te bewegen de spier- en gewrichtspijnen sneller verdwijnen ... we zien wel ... er gebeurt veel in je lichaam: stijve/ pijnlijke gewrichten, soms een lastige, branderige buik, zweten, smaak soms anders, pijnlijke okselklieren, pijnlijke hoofdhuid, sneller vermoeid ... elke dag weer andere dingen! Maar vandaag was een goeie dag: relatief weinig last, mijn papa zijn verjaardag gevierd, zelf bloemen gekregen, vele lieve/bemoedigende berichtjes gekregen, een praatje met een ´oude´ schoolvriend 😉 altijd leuk, een kleine wandeling met Billy en een toertje met de dochter, een lekkere wokschotel van de mama ... wat wil een mens nog meer? Geniet van al het kleine, het meest kostbare

Keep moving

Friday 28th Apr
Jammer genoeg ben ook ik, zoals zovelen, getroffen door borstkanker. Plots ben je kankerpatiënt en staat je wereld even op z´n kop maar je voelt ook al snel de warmte en liefde om je heen ... zoveel mensen die mee je pad bewandelen en daarom gaan we ervoor! Keep moving, het beste medicijn!

Thank you to my sponsors

134.62

Broer

Ik zie u graag

53.60

Caroline Serneels

53

Annick & Filip

Wij steunen met heel ons hart en ziel (die van Annick althans, die van mij heb ik lang geleden verkocht om aan Annick te raken... 🤔). 10000 knuffels en kussen!

50

Wouter De Backer

26.50

Ann Van Pelt

Lieve Caroline, Ik ontdek vandaag je dagboek. Zo dapper zoals jij je lot draagt, zo mooi je de dingen beschrijft, zo positief dat je in het leven staat. Ik bewonder jou! Je bent een straffe madam! Ik wens je nog enorm veel moed! Warme knuffel, Ann

26.50

Suzy Serneels

hoed af voor je prestatie, caroline, en voor je optimisme, volharding en de kracht waarmee je dit allemaal draagt. Elke week weer een stap dichter bij het einde van de behandeling, dichter bij een nieuw begin, dat hopelijk mooi zal zijn en lang mag duren! Wij duimen ervoor.

26.50

Kim Romero

Beste Caroline, heel veel moed gewenst! Veel succes en een warme knuffel!

26.50

Agnes/jos Serneels

Je weet de weg - de deur staat open.

26.50

An Kerkhofs

Caroline , Ik wens je veel moed en kracht om de strijd aan te gaan. Laat je omringen door je warme familie en vrienden . Veel sterkte, ik denk aan je en duim mee . An

25

Edith

Hallo Caroline, Ik wens je veel moed en kracht 🍀. Wat een knap initiatief! Groetjes, Edith

21.20

Annelies De Bakker

Lieve Caroline, Heel veel moed daar, ik weet dat jij dat kan! Tot heel snel! xxx

21.20

Maarten Van Herck

Hoi Caroline , Veel moed in deze uitdagende tijd maar ik heb het volste vertrouwen dat jij deze sportieve en nog veel belangrijker deze gezondheids uitdaging verslaat .Mijn steun heb je alvast . 🍀

21.20

Anja Op Deze Beeck

15.90

Sabe Van De Weyer

Je doet dat super goed! Wat ben je een sterke 💪🏼

15.90

Tine G.

Lieve Caroline, ik wens je veel moed toe.

15.90

Anonymous

Jij bent een schat van een vrouw heel veel sterkte en succes ik bid 🙏 voor jou 😘🌹🦋

15.90

Liesbeth Ceulemans

We wensen je veel succes en warmte toe.

10.60

Jerry Walgraef

Ik steun je tot dit alles achter de rug is en je terug bij ons binnen komt wandelen om je volgende patiënt te behandelen...you GO Girl!

5.30

Soeki Ng

5.30

Annelies Beterams

Never give up!!!

5.30

Kim Janssens

Jij kan dit! 💪 Veel succes 🍀🏆

5

Ans De Backer

Jij gaat dat goed doen zoals altijd!